Ikje dhe Pritje

Nuk e di pse në vjeshtë 

Njeriu pret 

Që dikush të kthehet 

E të thotë: 

Më fal, kam gabuar, të dua, 

E fjalë tjera si këto. 

Nuk e di pse në vjeshtë 

Mendimet shkojnë larg 

Përtej detërash e përtej botërash 

Ku ndodhen ata 

Që nuk janë më 

Me ne. 

Nuk e di pse në vjeshtë 

Bëhemi kështu 

Më të lëndueshëm, 

Më të mjegullt, 

Më të përlotur 

Se qielli jashtë. 

Ndoshta sepse

Drunjtë zhvishen 

 E jeta zbehet, 

Ndërsa njerëzit 

Kërkojnë të ndezin 

Diku ndonjë zjarr.